Sırp voleybolcu Aleksandra Uzelac, Brezilya’da iki kez silahlı saldırıya uğradı. Şu anda Brezilya Ligi’nde mücadele eden Fluminense FC’de forma giyen 19 yaşındaki smaçör, yaşadığı korkunç saldırının ardından kariyerine Brezilya’da devam etme kararından vazgeçtiğini açıkladı.
Aleksandra Uzelac, yaşadığı korku dolu anları Miljana Rogac’a şöyle anlattı: “Arkadaşımla akşam yemeğinden dönüyorduk, bisiklet yolunda bisikletlerimizi sürüyorduk. Yanında yayalar için kaldırım, sonra ağaçların dikili olduğu bir alan, etrafta kökler, taşlar; sonra da arabaların gittiği aynı seviyede olmayan daha alçak bir yol vardı. Yani yolda bisikletle patikadan çıkmak imkansızdı. Ben önden gidiyordum, arkadaşım arkamdaydı. Onlarla çarpıştık. Gömleklerini kaldırdılar ve bıçaklarını çıkardılar. Bunlar resmen palaydı, gerçekten çok büyüktüler. Gömleklerinin altına nasıl sığdıklarını bile bilmiyorum. Çığlık atmaya başladım ve ne yapacağımı bilemedim. Yola doğru ilerlemeye başladım. Tanrı beni kurtardı diyebilirim çünkü bisikletimden bile düşmedim ve arabaların, motosikletlerin olduğu yola doğru koştum.”
“Araba ya da başka bir şey bana çarpabilirdi. Arkadaşım karşıya geçmeyi başaramadı ve düştü. Hayatımda hiç görmediğim bir şekilde köklerin üzerinden geçtim. Biri beni takip etti, diğeri arkadaşımı. Durdum, bisikleti bıraktım, onu bekledim ve arabayı durdurdum. Başka bir şey yapamadım. Taksi durdu, bir şekilde bindik ve birlikte polise gittik. Orada hiçbir şey yapmadılar, sadece sonra bizi eve bıraktılar. Her şey polis karakolunun çok yakınında oldu. Çok etkilendim, gerçekten korkunçtu ve bıçaklarla bize saldırdıkları o anı aklımdan çıkaramıyorum. Kimse bize yardım etmeye gelmedi çünkü insanlar bu saldırganların aklından nelerin geçebileceğini ve neye hazır olduklarını bilmiyor.”
Yaklaşık on gün sonra, genç sporcu Rio De Janeiro’da ikinci kez saldırıya uğradı: “Kulüpten daireme dönüyordum, akşam yemeğinde arkadaşımla birlikteydim. Ondan önce Fluminense futbolcularını izledik, her şey harikaydı. Bir Uber çağırdık, arabaya bindik… Erkek arkadaşım Danilo’ya her şeyin yolunda olduğunu ve kulübe 100 metre uzaklıkta yaşadığım için eve 30 saniyede varacağımı yazdım. Ben telefona bakarken arkadaşım elimi tutup “Uzi, Uzi, Uzi…” diye bağırmaya başladı. Kafamı kaldırıp baktım ve önümüzde iki araba, arkamızda da iki motosiklet vardı. Yüzleri kapalı adamlar ellerinde tabancalarla dışarı çıktı. İkisi arabanın önünde durdu, diğerleri de tabancayla bütün kapılara vurmaya başladı. Portekizce elimizdeki her şeyi vermemiz için bağırdılar. Kapıyı açtılar ve kafamıza silahlarını doğrulttular.”
“Çığlık atıyorduk, susturuculu olan da dahil kafamıza doğrultulmuş dört silah vardı. Üzerimizi aramaya başladılar, biri arabaya bindi ama biz bir şekilde arabadan atlayıp koşmaya başladık. Aklımızda kulübe ulaşmaktan başka hiçbir şey yoktu, çünkü orada güvende olacağımızı biliyorduk. Hepsi benim sokağımda oldu. Kulübe vararak kendimizi kurtardığımızda bize su verdiler. Şoktaydık, ağlamaya başladık… ”
Uzelac, yaşadığı talihsizliklerden önce Brezilya’da kalmayı düşünüyordu.
“Görüşmeler oldu, gelecek sezon devam edip etmeyeceğim belli değildi. Ama bütün bunlardan sonra bu sezonu Fluminense’de bitireceğimden bile emin değilim. Büyük olasılıkla önümüzdeki iki ayı kendime ve milli takım için hazırlanmaya adayacağım. Eğer bir psikologdan yardım isteyeceksem bu kesinlikle Sırbistan’da olur, burada değil. Kulüp beni destekliyor, her şey için yanımdalar ama kendim için en iyisini seçmem lazım. Hayatınız tehlikedeyken her şey çok zor.”
Aleksandra, Brezilya şampiyonasındaki en skorer ve en etkili servis atan isim, ama yaşadıklarının oyununu da etkilediğini söylüyor:
“Aradaki farkı açıkça görebiliyorsunuz… Ondan sonraki ilk maç tam bir felaketti. Dünkü maçta da durum aynı aynıydı. Vücudum genel olarak yorgun çünkü bunca uykusuzluktan sonra çok oynadım ve kendimi çok yordum. Bu kötü olaylar yüzünden voleybolumun ve her şeyin kötüye gitmesine izin vermek istemezdim. Zayıf olmadığımı, aslında düşündüğümden çok daha güçlü olduğumu kanıtlamak istiyorum. Beni yoluma devam etmeye iten şey Olimpiyat Oyunları’na gitme, yeniden tecrübeli oyuncularla birlikte olma fırsatım olduğunu bilmem. İnsanlar farklıdır, belki bazıları üstesinden gelebilecek kadar güçlü değilse, bu olaylardan sonra voleybolu bırakırdı. Umarım bu durumdan daha güçlü bir şekilde geri dönerim ve bunlar sadece çirkin bir anı olarak kalır.”
Kaynak: Mozzart Sport
